به نقل از «شریان»

آن چه درباره صفر تا صد فرزندخواندگی باید بدانید/ کدام کودکان و نوجوانان را می‌توان به سرپرستی گرفت؟

تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۹۲۸۰۳۲

برای کسب اطلاعات بیشتر درخصوص فرزندخواندگی در کشورمان و آشنا شدن با دغدغه‌های خانواده‌ای که این روز‌ها می‌خواهد سرپرستی کودکی را به عهده بگیرد تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

به گزارش شریان نیوز،به هر دلیلی ممکن است فکر فرزندخواندگی توجه شما را جلب کرده باشد و خودتان یا اطرافیان تان تصمیم به انجام این کار داشته باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در قدم به قدم این راه با نگرانی‌های زیادی مواجه خواهید شد و به دنبال پاسخی قطعی و واضح برای هجوم سوالات ذهن خود خواهید بود. جدا از بحث‌های حقوقی فرزندخواندگی، احتمالا نیمی از مشغولیت‌های ذهن شما مربوط به جنبه روان شناختی آن خواهد بود.

نهاد متولی در امور سرپرستی کودکان بی‌سرپرست و بد‌سرپرست و در واقع فرزندخواندگی، سازمان بهزیستی است و تمام اقدامات مربوط از طریق این سازمان انجام می‌شود. با شرایط فعلی امکان فرزنددار شدن برای بسیاری از افراد فراهم شده است، اما مسئله مهم همچنان تابو‌های جامعه است. رسانه‌ها در کنار سازمان بهزیستی در آگاه‌سازی و برچیده شدن این تابو‌ها نقش مهمی خواهند داشت.

همچنین معاون دفتر امور کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی در جدیدترین نشست خبری‌اش وعده داد که در حال راه‌اندازی سایت فرزندخواندگی هستیم تا قدم بزرگی برای تسهیل در این حوزه برداشته شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درخصوص فرزندخواندگی در کشورمان و آشنا شدن با دغدغه‌های خانواده‌ای که این روز‌ها می‌خواهد سرپرستی کودکی را به عهده بگیرد تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

چه کسانی می‌توانند درخواست فرزندخواندگی بدهند؟

بر اساس قانون، سه اولویت واگذاری فرزند به خانواده‌ها و شرایط فرزندخواندگی به ترتیب زیر است:

زن و شوهری که پنج سال از تاریخ ازدواج آن‌ها گذشته باشد و صاحب فرزند نشده باشند که حداقل یکی از زوج‌ها باید بیشتر از ۳۰ سال سن داشته باشد. در صورتی که هنوز پنج سال از ازدواج نگذشته باشد فقط با تایید پزشک قانونی مبنی بر بچه‌دار نشدن، می‌توانند تقاضای پذیرش سرپرستی را بدهند.

دختران و زنان بدون همسر در صورتی که حداقل ۳۰ سال سن داشته باشند می‌توانند به تنهایی تقاضای پذیرش سرپرستی کودک دختر بالای دو سال را بدهند. در صورتی‌که دختران و زنان بدون همسر تصمیم به ازدواج بگیرند، باید مشخصات فرد مد نظر خود را به دادگاه اعلام کنند.

والدینی که فرزند دارند و متقاضی فرزندخوانده هستند، مشروط بر این که یکی از آن‌ها بیشتر از ۳۰ سال سن داشته باشد. پدر و مادر‌هایی که سن‌شان کمتر از ۵۰سال است نسبت به بقیه افراد در اولویت هستند.

فرایندی که متقاضیان فرزندخواندگی باید طی کنند/ از تشکیل پرونده تا تصمیم قاضی

خانواده‌های متقاضی در ابتدا باید تشکیل پرونده بدهند که در برخی استان‌ها به صورت آزمایشی سامانه «فرزندخواندگی» به همین منظور راه افتاده است. در غیر این صورت متقاضی باید به سازمان بهزیستی محل سکونت خود مراجعه و فرم‌های مربوط در این زمینه را پر کند. جلسه با مشاوران بهزیستی یکی از اصلی‌ترین مراحل است چرا که چنان‌چه والدین از سوی مشاور تایید نشوند، پرونده مختومه می‌شود.

البته جای نگرانی نیست، هر ستاد بهزیستی تعدادی مشاور معتمد دارد که وضعیت را ارزیابی می‌کنند و پس از آن با زوج‌ها به صورت گروهی و انفرادی صحبت می‌شود. متقاضیان باید مدارک خود را مبنی بر نداشتن اعتیاد، تمکن مالی، سلامت روح و جسم، عدم سوء پیشینه کیفری و ... ارائه دهند، با شرکت در جلسات متعدد روان شناسی، حقوقی، مذهبی و ... صلاحیت اخلاقی آن‌ها ثابت شود. سپس مددکار سازمان از محل سکونت آن‌ها تحقیق می‌کند و در نهایت پرونده در کمیته ویژه در سازمان بهزیستی هر استان پیگیری و بررسی می‌شود.

پس از سپری کردن مراحل قانونی و قرار گرفتن در فهرست انتظار که بسته به جنسیت و رده سنی انتخابی متقاضیان متفاوت است، هرچه رده‌بندی سنی انتخابی بالاتر باشد مدت کمتری منتظر می‌مانند. کودک به خانواده متقاضی معرفی می‌شود و فرزند مد نظرشان را تحویل می‌گیرند. دادگاه برای این افراد حکم موقت سرپرستی به مدت شش ماه صادر می‌کند. در تمام این مدت کارشناس سازمان بهزیستی می‌تواند به محل زندگی متقاضی مراجعه و درباره داشتن یا نداشتن شرایط مناسب و قانونی برای سرپرستی اظهارنظر کند.

در مدت سرپرستی موقت اسامی پدر یا مادر وارد شناسنامه کودک یا نوجوان نخواهد شد و دادگاه در صورت صلاحدید می‌تواند این حکم سرپرستی را لغو کند، اما پس از این‌که حکم سرپرستی دایم از سوی دادگاه صادر شد، سرپرستان می‌توانند برای وارد کردن نام خود در شناسنامه کودک به اداره‌های ثبت اسناد و ثبت احوال مراجعه کنند. از آن جا که مطابق قانون، فرزندخوانده از پدرخوانده و مادرخوانده خود ارث نمی‌برد، برای حمایت و پشتوانه مالی این کودکان، قانون گذار برای تامین مالی و آینده کودک این شرط را گذاشته که سرپرست یا در هنگام اقدام برای فرزندخواندگی یا قبل از فوت ملکی را به نام کودک یا او را بیمه عمر کند.

تجربه خواندنی مراحل فرزندخوانده گرفتن از زبان یک بانوی در آرزوی مادر شدن/ جرقه امید در زندگی با فرزندخواندگی

یک زوج جوان که به تازگی برای فرزندخواندگی اقدام کرده‌اند، تجربیات‌شان را با ما در میان گذاشتند که در ادامه خواهید خواند.

طعم ناامیدی از بچه‌دار شدن

۱۰ سال از ازدواج‌مان می‌گذرد، سال‌های اولیه زندگی مشترک به تنها چیزی که فکر نمی‌کردیم بچه داشتن بود. گاهی خیال مهاجرت به سرمان می‌زد و گاهی سفر به دور دنیا، ولی ترجیح می‌دادیم صبر کنیم برای آینده‌ای با شرایط بهتر... چند سالی که از ازدواج‌مان گذشت با کمی بالا و پایین کردن موضوع بچه داشتن از جنبه‌های اقتصادی، تربیتی و سنجیدن با شرایطی که داشتیم و این که با وجود سختی‌های راه حتما نتیجه کار شیرین خواهد بود، تصمیم گرفتیم که بچه‌دار شویم. غافل از این که این خواسته ما به‌راحتی آن‌چه برای بقیه زوج‌ها بود، نبود.

گویا مجبور به تلاشی بیشتر با نتیجه مبهمی بودیم که آیا ما اصلا توانایی بچه‌دار شدن داریم یا نه؟ خلاصه این که هر آن‌چه را روش و فرایند سنگین و نوین درمان ناباروری بود امتحان کردیم، بعد از هر دفعه و با هر روش، انتظاری سخت و پراسترس را متحمل می‌شدیم و در نهایت همه امیدمان به ناامیدی تبدیل می‌شد. برای هردوی ما این موضوع بعد از یک ماجرای عجیب خرید فرزند که خوشبختانه به سرانجام نرسید، دیگر پایان ماجرا بود.

وقتی برای اولین بار به فرزندخواندگی فکر کردیم

یک سال سعی کردیم به جای تلاش بیشتر برای درمان ناباروری، با شرایط موجود کنار بیاییم و زندگی جدیدمان را بدون فرزند ادامه بدهیم. تا این که یکی از اطرافیان پیشنهاد فرزندخواندگی را به ما داد که تا قبل از آن اصلا به این موضوع ذره‌ای فکر نکرده بودیم، اما جرقه امید دوباره در زندگی‌مان زده شد. از گوشه و کنار شنیده بودیم که شرایط فرزندخواندگی تا چه اندازه دشوار و زمان‌بر است.

آن‌قدر اطرافیان ما را از شرایط قبول فرزندخوانده و آینده نامعلوم می‌ترساندند که پایمان برای رفتن به بهزیستی و مشاوره یاری نمی‌کرد و با شناختی که از خودمان داشتیم ممکن بود در میانه راه منصرف‌مان کند، آن هم برای ما که هر دو بالای ٣٠‌سال داشتیم و به مرور زمان پا به سن می‌گذاشتیم و ممکن بود از شوق و ذوق بچه دارشدنمان کم شود. هردو عاشق بچه بودیم، اما از این که فرزند اشخاص دیگری را بزرگ کنیم ترس داشتیم، اما بالاخره دل‌مان را به دریا زدیم.

گذراندن خان‌ها یکی پس از دیگری

از اولین روزی که برگه‌های درخواست‌مان را در بهزیستی پر کردیم حدود دو سال می‌گذرد. آن روز‌ها خیلی زود متوجه شدیم بیش از ۹۹ درصد متقاضیان فرزندخواندگی، درخواست دریافت نوزاد شیرخوار دختر دارند و سازمان بهزیستی به دلیل کمبود نوزاد دختر نمی‌تواند به سرعت به درخواست این افراد پاسخ مثبت بدهد؛ بنابراین متقاضیان گاهی باید بین یک تا سه سال منتظر بمانند. پس درخواست‌مان را به یک نوزاد پسر شیرخوار و بدون سرپرست تغییر دادیم که مشکل محرمیتش را هم به‌راحتی با شیر دادن یکی از اقوام حل می‌کردیم.

در این مدت به فاصله زمانی متفاوت به مشاوره‌های مختلف معرفی می‌شدیم، از جمله مشاوره قبل از فرزندخواندگی، روان‌شناسی، حقوقی و مذهبی که همه احکام مربوط به محرمیت نوزاد را کامل برای ما شرح می‌دادند. هرچند کاش طی این مراحل، شرایط و قوانین را با زبانی ساده‌تر و قابل فهم‌تر برایمان توضیح می‌دادند تا استرس‌مان برطرف شود. مرحله بعدی بازدید کارشناس از محل زندگی ما بود.

از چند روز قبل محیط خانه را کاملا مناسب برای استقبال از یک فرزند و از آن مهم‌تر، کارشناس بهزیستی طراحی کردیم. از اختصاص بهترین اتاق به کودک گرفته تا توصیه به همسایگان که سر و صدا نکنند و جمع کردن وسایل خطرناک از دم دست و حتی خرید و پخت خوراکی‌هایی که حدس می‌زدیم فرزند آینده‌مان و کارشناس محترم دوست خواهند داشت!

برخلاف انتظارمان این مرحله خیلی راحت بود. در گام بعدی به پزشکی قانونی برای آزمایش اعتیاد، آزمایش خون و چکاپ که هرکدام هزینه‌های متفاوتی داشت مراجعه کردیم. در این فاصله یک کمیسیون پزشکی هم تشکیل شد که همه مدارک و شرایط ما را برای فرزندخواندگی جمع‌بندی کنند.

گام نهایی برای رسیدن به شادی فرزندداری

از هر دوی ما عکس‌هایی خواستند که براساس آن فرزندی را به ما پیشنهاد بدهند که نزدیک‌ترین شباهت را به ما داشته باشد. برای من به عنوان مادر آینده، این مسئله واقعا مهم بود و برخلاف آن‌چه که در فیلم‌ها دیده بودم این‌گونه نبود که ما را در میان بچه‌های شیرخواره تنها بگذارند و از بین آن همه کودک، یک خوشگل و تپل و بانمکش را انتخاب کنیم! طبق شرایط فرزندخواندگی تا سه بار به ما کودکی پیشنهاد می‌شود که در مرحله سوم حق انتخاب نخواهیم داشت.

بعد از قبول فرزند، سازمان در یک دوره شش ماهه بر نحوه رفتار و ارتباط خانواده با فرزند خوانده نظارت مستمر دارد و پس از اطمینان از پذیرش و تفاهم متقابل کودک و خانواده و تأمین نیاز‌های مادی و معنوی کودک در خانواده به تشخیص کارشناس، گزارش‌های لازم برای صدور حکم قطعی به مراجع مربوط ارائه می‌شود.

حالا و این روز‌ها ما هنوز در نوبت دریافت بچه هستیم و قولش را برای تحویل بچه در تیرماه از بهزیستی گرفته‌ایم. خلاصه این که ما مادر و پدری هستیم که توانایی این را نداریم تا کودکی به کودکان زمین اضافه کنیم، ولی وقتی بچه‌هایی هستند که فرزندخوانده شدن و داشتن کانون گرم خانواده رویای آن‌هاست، چرا آن فرشته‌ها و خودمان را از این رابطه عاطفی دوطرفه محروم کنیم؟ کودکانی که به هزار دلیل رها شده‌اند و بهزیستی بزرگ‌شان می‌کند، کودکانی که بخشی از جامعه ما هستند و از آینده‌سازان فردای کشور خواهند شد، بگذاریم زیر سایه محبت پدر و مادر بزرگ شوند. اگر شرایطش را دارید بسم ا...، فرشته‌ها منتظرند.

کدام کودکان و نوجوانان را می‌توان به سرپرستی گرفت؟

هم اکنون کودکان و نوجوانانی را می‌توان به سرپرستی قبول کرد که زیر ۱۶ سال سن داشته و دارای یکی از شرایط زیر باشند:
* امکان شناخت پدر، مادر و جد (پدربزرگ) پدری آن‌ها وجود نداشته باشد.
* هیچ کدام از پدر، مادر یا جد پدری آن‌ها زنده نباشند.
* کودکان و نوجوانانی که سرپرستی آن‌ها از سوی دادگاه به بهزیستی سپرده شده است و تا دو سال بعد از آن پدر، مادر یا جد پدری آنان برای سرپرستی به بهزیستی مراجعه نکرده باشد.
* پدر، مادر یا جد پدری هیچ کدام صلاحیت سرپرستی از کودک را نداشته باشند.
* اگر کودک بستگانی داشته باشد اولویت سرپرستی با آن هاست حتی اگر برخی شرایط قانونی را نداشته باشند (این امر بسته به تشخیص دادگاه و مصلحت کودک یا نوجوان است.)

یک فیلم موفق که ضرورت توجه بیشتر رسانه‌ها  به موضوع فرزندخواندگی را نشان می‌دهد/ دردسر‌های خانواده فوری!

«چه می‌شود اگر ناگهان سرپرستی سه کودک را بر عهده بگیریم؟» این می‌تواند آن سوالی باشد که باعث شده «شان اندرس» کارگردان آمریکایی به سراغ ساخت فیلم «خانواده فوری» برود. اسم فیلم هم کاملا بامزه انتخاب شده و کنایه از خانواده‌ای است که در یک لحظه از دو نفر به پنج نفر افزایش پیدا می‌کند، آن هم بدون این که بچه‌ای به دنیا بیاید.

داستان فیلم درباره زوج جوانی به نام‌های «پیت» و «الی» است که زندگی‌شان دچار مشکلاتی شده است؛ بنابراین آن‌ها تصمیم می‌گیرند سرپرستی دختری ۱۵ ساله به نام «لیزی» را بر عهده بگیرند، اما درست همین جای داستان است که چالش قصه، خودش را نشان می‌دهد.

لیزی یک برادر و خواهر به نام‌های «لیتا» و «خوان» دارد که آن‌ها هم شرایط مشابه لیزی دارند. پس این زوج تصمیم می‌گیرند سرپرستی هر سه کودک را قبول کنند. حالا سه بچه‌ای که به تازگی از مادری معتاد و پدری ناشناس جدا شده و به خانه پیت والی آمده‌اند هر کدام رفتار‌ها و بازیگوشی‌های خودشان را دارند. یکی‌شان فقط چیپس سیب‌زمینی می‌خورد. دختر بزرگ یک نوجوان به تمام معنا نافرمان است که در مقابل باید‌ها مقاومت می‌کند.

پسربچه خرابکاری‌های بسیاری می‌کند. آن‌ها خانه را آتش می‌زنند و چنان دردسر‌هایی برای این زوج جوان ایجاد می‌کنند که در برهه‌ای از زمان واقعا زندگی را به کام آن‌ها تلخ می‌کنند. اما این همه ماجرا نیست و «پیت» و «الی» سعی می‌کنند صبورانه تمام این اتفاقات را پشت سر بگذارند تا این خانواده را حفظ کنند و به بچه‌ها تربیت صحیح بیاموزند. اتفاقی که در ادامه می‌افتد و در فرایندی که در طول قصه رخ می‌دهد در نهایت آن‌ها به خانواده‌ای صمیمی، عاشق و خوشبخت تبدیل می‌شوند.

نشان دادن سختی‌ها و شیرینی‌های فرزندخوانده گرفتن

پس از تماشای فیلم، آن چه که برای ما می‌ماند حسی است که ما را ترغیب می‌کند بیشتر به فرزندخواندگی فکر کنیم. البته فیلم در نشان دادن سختی‌های مسئله فرزندخواندگی چیزی کم نمی‌گذارد، اما از آن طرف شیرینی‌ها و نتیجه خوب شکل‌گیری یک خانواده بر پایه اعتماد و دوستی را هم به شکلی منصفانه به نمایش می‌گذارد. لحن فیلم هرگز نصیحت‌گونه نیست بلکه کاملا واقع‌نگرانه توام با نقد دقیق است و این باعث می‌شود در پایان بگوییم فیلمی دیده‌ایم که در بیان اهمیت سرپرستی از کودکان بی‌سرپرست یا بدسرپرست کاملا خوب و موفق عمل می‌کند.

برچسب هافرزندخواندهنوجوانان

منبع: شریان

کلیدواژه: فرزندخوانده نوجوانان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۲۸۰۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آموزش حلقه مفقوده حریم خصوصی در اینترنت/ کشورها برای محفاظت از کودکان چه کردند؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم وفناوری آنا، با آمدن تکنولوژی و فناوری استفاده از تبلت و گوشی در میان کودکان و نوجوانان رواج پیدا کرده است، اما استفاده از فناوری چه اندازه کنترل شده است تا کودکان محتوا‌های مربوط به سنین خود را مشاهده کنند؟

اینترنت و فضای مجازی به همان میزان که مفید و سودمند است می‌تواند مخرب باشد به خصوص برای کودکان و نوجوان که نمی‌توانند محتوای نامناسب و مناسب از یکدیگر تمیز دهند و نیازمند کنترل مستقیم از سوی والدین هستند اما این کنترل نمی‌تواند به صورت مستمر صورت بگیرد از طرفی رها شدن در این فضا خطراتی به همراه دارد.

حفاظت از کودکان اینترنت در کشور‌ها با وضع قوانین سختگیرانه

با پررنگ شدن استفاده از اینترنت در سراسر جهان کشورها به سمت وضع قوانینی رفتند تا فضای مناسب تری جهت استفاده کودکان و نوجوانان فراهم کنند. مثلا یکی از ایالات امریکا کودکان زیر ۱۸ سال را بین ساعت ۱۰:۳۰ شب و ۶:۳۰ صبح، از استفاده رسانه‌های اجتماعی منع  کرده و استفاده از رسانه‌های اجتماعی در این ایالت برای کودکان نیاز به تأیید سن دارد. برخی قوانین در دیگر ایالت‌های امریکا نشان می‌دهد که والدین می‌توانند به حساب‌های فرزندشان دسترسی داشته باشند و شرکت‌ها از جمع‌آوری اطلاعات مربوط به کودکان زیر ۱۳ سال بدون رضایت والدین منع شده‌اند.

سنگاپور

در سنگاپور نیز قوانینی برای مقابله آزار آنلاین کودکان در نظر گرفته شد طبق این قوانین پلتفرم‌های آنلاین موظف هستند در صورت گزارش محتوای مخرب اقداماتی انجام دهند و سیستم‌هایی مانند فیلتر‌های مختلف برای محافظت از کودکان به کار گیرند.

اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا استراتژی بهتری در این زمینه در نظر گرفته این استراتژی مجموعه‌ای از اقدامات پیشنهاد می‌‌کند که نخستین گام آن تولید محتوای آنلاین خلاقانه و آموزشی برای کودکان است که تنظیمات حریم خصوصی با استفاده از کنترل والدین انجام می‌شود. همچنین لایحه‌ای را برای جلوگیری و مبارزه با سواستفاده جنسی از کودکان در فضای آنلاین ارائه شده است.

فرانسه

فرانسه تولید کنندگان موبایل و رایانه مانند اپل و ... را وادار می‌کند گزینه‌ای برای محدود کردن دسترسی کودکان به اینترنت را برای والدین فراهم کنند. این قانون به طور کاملاً واضح استفاده و جمع آوری اطلاعات شخصی کاربران زیر سن قانونی را برای مقاصد تجاری مانند بازاریابی مستقیم ممنوع کرده است.

هند

کشور هند دستورالعملی را برای معلمان و والدین در خصوص ایمنی بازی‌های آنلاین صادر کرده است. طبق این دستورالعمل خرید دراپ‌های بازی بدون تاییدیه والدین مجاز نیست و باید از روش‌های پرداخت با رمز یکبار مصرف استفاده شود.والدین و معلمان باید به کودک آموزش دهند تا حریم خصوصی خود را در فضای آنلاین محافظت کنند.

استرالیا

استرالیا پیش نویس قانونی را ارائه کرده تا شبکه‌های اجتماعی را وادار کند برای کاربران کمتر از ۱۶ سال رضایت والدین را دریافت کنند. به این ترتیب استرالیا نیز به جمع کشور‌هایی می‌پیوندد که مشغول کنترل سنی شبکه‌های اجتماعی هستند و تلاش دارند قدرت شرکت‌های فناوری بزرگ را کنترل کنند.

انگلیس و امریکا

درسال گذشته میلادی انگلیس قانونی شامل ۱۵ استاندارد را اجرا کرد که هدف آن حفظ حریم خصوصی برای کودکان در فضای آنلاین است.در این میان آمریکا نیز در کنار اروپا و آسیا سعی دارد از کودکان محافظت کند. طی این لایحه پلتفرم‌های آنلاین موظف می‌شوند به والدین برای کنترل بهتر فعالیت‌های آنلاین فرزندانشان کمک کنند.همچنین ابزار‌هایی در اختیار والدین کودکان زیر ۱۶ سال قرار می‌گیرد تا از آنها محافظت شود.

چین
چین اقداماتی سختگیرانه علیه شرکت‌های فناوری بزرگ را آغاز کرد که پلتفرم‌های بزرگ باید به طور مرتب میزان حفاظت سایبری از افراد زیر سن قانونی را ارزیابی کنند تا محیطی سالم برای آنها فراهم شود.همچنین چین قوانینی برای محدود کردن وقت گذرانی افراد زیر ۱۸ سال در بازی‌های ویدئویی وضع کرد و مدت زمان مجاز برای این گروه سنی را به ۳ ساعت در هفته کاهش داد.

ایران و اینترنت کودکان

سال گذشته در کشور ما با راه‌اندازی سرویس اینترنت کودک و نوجوان (سرویس ۴۵۶) برای خانواده‌ها سه روش به‌منظور حفاظت از کودکان در فضای مجازی فراهم کرد که نخست با شماره‌گیری #۴۵۶*، دوم از طریق سایت و سوم از طریق اپلیکیشن ۴۵۶ این امکان برای خانواده‌ها فراهم‌شده تا دسترسی کودکان و نوجوانان خود به اینترنت را متناسب با سن و شرایط هر کدام تعریف و مدیریت کنند. زیرا حفاظت از کودکان در محیط اینترنت نیازمند تلاش هماهنگ والدین، تولیدکنندگان، ارائه‌کنندگان خدمات و قانونگذاران است. 

             

فراهم سازی فضای مجازی ویژه کودکان و نوجوانان در چارچوب فرهنگ 

در دولت سیزدهم صیانت به منظور ایجاد شرایط مناسب برای استفاده مفید، سالم کودکان و نوجوانان از فضای مجازی و مراقبت از آنان در برابر آسیب‌های ناشی از آن انجام می‌شود. از جمله اهداف اجرای طرح صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی می‌توان به فراهم سازی فضای مجازی ویژه خردسالان، کودکان و نوجوانان در چارچوب فرهنگ اسلامی-ایرانی برای استفاده مناسب از فضای مجازی و پیشگیری از آسیب‌های احتمالی آن اشاره کرد.

عیسی زارع پور وزیرارتباطات و فناوری اطلاعات با توجه به اینکه حوزه کودک و نوجوان در فضای مجازی حوزه بسیار مهمی است اما آن‌چنان‌که باید و شاید به آن پرداخته نشده است گفته بود که سابقه بحث حفاظت از کودکان در فضای مجازی قریب به دو دهه است که در دنیا دنبال می‌شود و در اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود هم فعالیتهای خوبی در کشور انجام شد البته در ادامه کمتر به این حوزه توجه شده است و اقدامات انجام‌ شده یا کافی نبوده یا متناسب با چارچوب‌های فرهنگی کشورمان نبوده است.

تکالیف در نظر گرفته‌شده در سند صیانت از کودکان در فضای مجازی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مکلف شده تا با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر نهادهای فرهنگی یک محیط امن در فضای مجازی برای کودکان فراهم کند تا آن‌ها کمتر در معرض محتواهای نامناسب قرار گیرند. همچنین فراهم سازی محیط امن متناسب با سن و محتوایی که در اختیار کاربر قرار می گیرد، از دیگر تکالیف وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است که با همکاری خیلی خوب خانواده ارتباطات کشور و در رأس آن اپراتورهای تلفن همراه این امکان فراهم شده است.

سند صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی یکی از مهمترین سند‌هایی است که در راستای تاکیدات مقام معظم رهبری در مورد رها بودن فضای مجازی تدوین شده

سند صیانت از کودکان در فضای مجازی
سند صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی یکی از مهمترین سند‌هایی است که در راستای تاکیدات مقام معظم رهبری در مورد رها بودن فضای مجازی تدوین شده چرا که بر آسیب پذیرترین بخش جامعه که کودکان هستند تاکید داشته و برای کاهش آسیب پذیری در این حوزه موثر است. 

سند حمایت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی، از سال ۱۳۹۸ در دستور کار شورای عالی فضای مجازی قرار گرفته بود تا به واسطه آن اینترنت کودکان از اینترنت عمومی جامعه مستقل شود و هم تولید محتوای گسترده‌ای مخصوص کودکان و نوجوانان در فضای اینترنت انجام شود سند صیانت از کودکان در فضای مجازی خردادماه سال ۱۴۰۰ به تصویب رسید. 

این سند مصوب شورای عالی فضای مجازی خالق الگوی ملی برای نظم بخشی حقوقی و مدیریت فضای مجازی در ارتباط با کودکان و نوجوانان ایرانی است؛ و اصل این سند، ایجاد محیط مجازی صیانت شده برای کودکان و نوجوانان است.

کلام آخر 

محافظت از کودکان و نوجوانان در فضای اینترنت لازم و ضروری است و باید همه نهادهای مربوطه از جمله وزارت ارتباطات و شورای عالی فضای مجازی و وزارت فرهنگ پای کار باشند اما این نقش پررنگ والدین است که می تواند نتیجه مطلبوب را ارائه دهد و از آن مهم‌تر آموزش به کودکان و نوجوان از سوی خانواده و معلمان نکته پررنگی است که باید به صورت ویژه به آن پرداخت.

انتهای پیام/

مهدیه چوپانی